Chosroes, król Persji z dynastii Sasanidów, po zdobyciu w 540 r. bizantyjskiej Antiochii postanowił nagrodzić się nowym wspaniałym pałacem. Z pomocą przysłanych przez bizantyjskiego cesarza Justyniana ekspertów stworzył budowlę z ogromną salą tronową, nad którą wznosiło się jedno z najbardziej imponujących sklepień antyku.
Jest to tzw sklepienie z pochyłych cegieł. Powstaje ono następująco. Wpierw budowniczowie stawiają ścianę, a potem opierają o nią lekko pochyły łuk z cegieł, o który opierają kolejny, itd.
Na polecenie perskiego władcy wykonano tym sposobem sklepienie-giganta. Ma ono 35 m wysokości, 25 m szerokości i przykrywało salę długości 50 m. Wydaje się delikatne, ale nie dajcie się oszukać. Na samym szczycie warstwa cegieł ma aż metr grubości, a u podstawy – 7 m. O wytrzymałości konstrukcji świadczy to, że sklepienie wciąż stoi, choć już dawno temu runęła część ściany, o którą było oparte.
Sklepienie zafascynowało Arabów, gdy w następnym stuleciu podbili państwo Sasanidów. Świadczą o tym setki meczetów i medres, których fasady szczycą się ogromnymi łukami o kształcie podobnym do ktezyfonckiego sklepienia.
Źródło tekstu i zdjęć: http://cudaswiata.archeowiesci.pl
