Zamek w Rynie – budowla z cegły

Ryn to niewielki mazurskie miasteczko, urokliwie położone na przesmyku dwóch jezior: zamkniętego, objętego strefą ciszy jeziora Ołów oraz mającego połączenie ze szlakiem wielkich Jezior Mazurskich, jeziora Ryńskiego. Nad miastem góruje czternastowieczny zamek krzyżacki. Zamek zbudowany został na wzgórzu, najprawdopodobniej w miejscu istniejącego wcześniej galindzkiego grodu. Według legendy zamek i jezioro Ołów, stanowiące naturalną fosę, przypominały Krzyżakom rzekę Ren (Rhein) i. zamki nad nią stojące, stąd być może wzięła się nazwa Ryn.

W latach 1393 – 1525 zamek był siedzibą komturii, którego jednym z pierwszych komturów był Konrad Wallenrod późniejszy wielki mistrz Zakonu Krzyżackiego, a także tytułowy bohater powieści poetyckiej Adama Mickiewicza. Za czasów państwa krzyżackiego znaczenie zamku ryńskiego wyraźnie wzrosło. Zamek bowiem prócz funkcji militarnej, stanowił bazę do walk z Litwinami, pełnił również rolę administracyjno – gospodarczą, zaopatrując Zakon m.in. w ryby, miód i mięso dzikiej zwierzyny.

Mimo strategicznego położenia, grubych murów i masywnej konstrukcji zamek nie oparł się oblężeniu powstańców Związku Pruskiego w poł. XV wieku. Ocalałych, zbiegłych Krzyżaków bezlitośnie topiono w okolicznych jeziorach i bagnach. W krzyżackie władanie zamek powrócił po niespełna roku, odbity przez zaciężne wojska.

Wraz z zamkiem rozwijała się osada (podzamcze), która dała początek przyszłemu miastu. W końcu XV w. podzamcze otrzymało prawo osiedla targowego, co w znacznym stopniu przyczyniło się do jego rozwoju. W XVI w. Ryn stal się centrum administracyjno – osiedleńczym. Po likwidacji Zakonu utworzono tu Starostwo Prus Książęcych.

Niestety najazd Tatarów w połowie XVII w. rozwiał wszelkie marzenia o dalszym rozwoju. Najeźdźcy część mieszkańców wzięli w jasyr, resztę wymordowali, pustosząc i paląc osadę. Ocalał jedynie zamek. W pół wieku później epidemia dżumy dokonała tak wielkich spustoszeń, że niektóre wsie wyludniły się niemal całkowicie. Pozostali przy życiu mieszkańcy opuszczali swoje domostwa chroniąc się w pobliskich lasach.

Źródło i więcej informacji na stronie: http://www.szlak.zamkigotyckie.org.pl