Magnetyzm cegieł
Analizy cegieł i zaprawy murarskiej francuskich budynków z IX i X wieku dostarczają ważnych informacji na temat pola magnetycznego Ziemi w tym okresie.
Naukowcy z zespołu Annick Chauvin z Université de Rennes 1 zbadali próbki materiałów używanych do skonstruowania średniowiecznego zamku i 4 kościołów środkowozachodniej Francji. Ich wiek określono za pomocą datowania radiowęglowego zaprawy.
Potem akademicy zajęli się cegłami, w których zachował się zapis siły pola magnetycznego w czasie, gdy zostały uformowane. Na podstawie właściwości zaprawy i cegieł ustalono, że pole magnetyczne było w średniowiecznej Francji najsilniejsze w 840 roku i wynosiło ok. 70 mikrotesli. Obecnie w opisywanym rejonie sięga ono 48 mikrotesli.
Nowe dane paleomagnetyczne są bardzo ważne, ponieważ dotąd naukowcy dysponowali zaledwie kilkoma takimi pomiarami dla średniowiecznej Francji. Archeolodzy mogą się nimi posłużyć podczas szacowania wieku namagnetyzowanych artefaktów z regionu. Dzięki cegłom da się ocenić siłę pola magnetycznego, ale nie jego kierunek, gdyż po ostudzeniu były one przemieszczane – tłumaczy Chauvin.
Pałac Kultury i Nauki w Warszawie
34 miliony cegieł użyto do budowy Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie.
Zamek w Malborku
Zamek w Malborku składa się z około 3 200 000 cegieł.
Wymiary cegły średniowiecznej
Cegłą średniowieczna ma inne wymiary niż cegła współczesna. Wymiary cegły ulegały ciągłym zmianom. Dopiero przed pierwszą wojna światową przyjęto na świecie znormalizowane wymiary cegły: 27 cm x 13 cm x 6 cm. Cegła gotycka ma wymiary 28 cm x 13 cm x 9 cm, jest więc nieco większa i grubsza.
Te niewielkie, centymetrowe różnice w wymiarach cegieł pozwalają czasem historykom sztuki ustalić, przy braku innych źródeł, wiek budowli.
Duże średniowieczne cegły często ważyły 7 kilogramów. Murarz nie mógł podnieść takiej cegły jedną ręką i dlatego określamy je czasem jako cegły dwuręczne