Zamek w Lidzbarku Warmińskim

Po wschodniej stronie miasta, wśród zadrzewionych wzgórz morenowych, znajduje się jeden z najstarszych i najcenniejszych zabytków Lidzbarka Warmińskiego. Jest nim okazały zamek gotycki. Zamek lidzbarski zbudowany w latach 1350-1401 na miejscu niewielkiego grodu pruskiego o nazwie Lecbarg, położonego w ramionach rzek Łyny i Symsarny, przez długie lata pełnił funkcję rezydencji biskupów warmińskich i strażnicy osłaniającej wschodnią granicę Warmii.

Podstawową bryłę zamku tworzą cztery skrzydła zamykające dziedziniec otoczony dwukondygnacyjnymi krużgankami, jedynymi w Polsce jakie w stanie nienaruszonym zachowały się do czasów obecnych. W tym samym czasie co zamek powstały również przedzamcza. W południowym mieściły się: stajnia, spichrze i wozownia; w północnym (przemysłowym): młyn, tartak, szlifiernia, kuźnia miedzi, folusz i garbarnia. Całość otoczono była niezależnymi od miasta murami obronnymi i fosami zasilanymi z położonej wyżej Symsarny.

Na mocy postanowień II pokoju toruńskiego w 1466 roku Warmia została przyłączona do Polski. Od tej pory aż do roku 1795 na zamku lidzbarskim rezydowali wybitni Polacy, znakomici przedstawiciele kultury polskiej. Stworzyli oni tutaj liczący się ośrodek kulturalny, przeciwważny wyznaniowo i politycznie w stosunku do luterańskiego dworu książęcego w Królewcu.

Jednym z biskupów warmińskich był Łukasz Watzenrode, wuj Mikołaja Kopernika, dzięki któremu Kopernik swoje dojrzałe życie, działalność naukową i publiczną związał z Warmią i zamkiem lidzbarskim. W murach zamku astronom przebywał stale przez okres 8 lat: najpierw po studiach odbytych w Krakowie na przełomie lat 1495 – 1496, a następnie po powrocie z uczelni włoskich w latach 1503 – 1510. W czasie tym dwór biskupi był dla Kopernika ośrodkiem kształtującym jego postawę antykrzyżacką. Wówczas też w ciszy murów zamkowych wykrystalizowała się kopernikowska teoria heliocentryczna, utrwalona na piśmie w tzw. Komentarzyku, a później rozwinięta i ukończona we Fromborku w wiekopomnym dziele „O obrotach ciał niebieskich”. Wtedy też Kopernik przetłumaczył z języka greckiego na łacinę „Listy Teofilakta Symokatty”, ogłoszone drukiem w Krakowie w 1509 roku.

Źródło i więcej informacji na stronie: http://www.szlak.zamkigotyckie.org.pl