Wielki meczet w Samarze i minaret Malwijja

W 836 kalif abbasydzki al-Mutasim postanowił opuścić Bagdad i zbudować nową stolicę 100 km na północny zachód od dotychczasowej. Nad brzegiem Tygrysu wyrosło rozległe miasto z pałacami i oczywiście meczetami. Najwspanialszy z nich – Wielki Meczet – powstał w latach 848-852, gdy panował już kalif al-Mutawakkila. Był największym islamskim sanktuarium na świecie. Salę modlitw otaczał potężny mur wysokości 10 m, długości 240 m i szerokości 158 m. (jego fragment widać z prawej strony górnego zdjęcia). Budowniczowie wzmocnili mur 44 półbasztami, przez co meczet wyglądał jak wielka forteca.

Jednak najbardziej spektakularną budowlą Samarry jest minaret Wielkiego Meczetu zwany Malwijja. Jest to spiralna wieża wznosząca się na wysokość 52 m, na której szczyt wchodzi się usytuowanymi na zewnątrz krętymi schodami, co doskonale widać na dolnym zdjęciu.

W okresie swej świetności Samarra ciągnęła się wzdłuż brzegów Tygrysu przez 35 km, a żyło w niej być może nawet pół miliona ludzi. Jednak jej chwała nie trwała zbyt długo. W 892 roku kalif al-Mu’tamid powrócił do Bagdadu. Miasto opustoszało, a zbudowane z suszonej cegły budynki, w tym i pałace kalifów, rozsypały się w proch. Przetrwały tylko te nieliczne, które postawiono z bardzo drogiej w Mezopotamii wypalanej cegły.

W Samarze stoi jeszcze jeden spiralny minaret. Jest częścią kolejnego ogromnego meczetu, który w 859 roku postawił kalif al-Mutawakkil. Ma jednak tylko 34 m wysokości.

Źródło: http://cudaswiata.archeowiesci.pl. Zdjęcia na licencji Creative Commons.